دتکتور چیست؟ دتکتور یکی از تجهیزات سیستم اعلام حریق ساختمان می باشد.
وسیله یا ابزاری که برای تشخیص وجود یک شی یا ماده خاص طراحی شده است. در اصطلاح آتش نشانی دتکتور به وسیله ای گفته می شود که توسط آن می توان حریق یا اثرات جانبی آن مثل دود و حرارت را تشخیص داد.
همه ما می دانیم که دتکتور های دودی چقدر مهم هستند، اما آیا می دانید کدام نوع دتکتور را در منزل دارید؟ دو نوع اصلی دتکتور دود وجود دارد و هر کدام دود و آتش را به طور متفاوت تشخیص می دهند.
دتکتور دود یونیزه
یک دتکتور دود یونیزاسیون از یون ها یا ذرات باردار الکتریکی برای کمک به تشخیص دود در هوا استفاده می کند. طبق NFPA، این نوع هشدار معمولاً به آتش شعله ور واکنش بیشتری نشان می دهد. نمونه ای از آتش شعله ور می تواند شامل آتش سوزی در خانه باشد که با برافروختن پرده توسط شمع شروع شده است.
دتکتور دود فوتوالکتریک
نوع دیگر دتکتور دود، دتکتور فوتوالکتریک است که در واقع از یک پرتو نور برای تشخیص دود استفاده می کند. در حالی که دتکتور های یونیزاسیون برای آتش سوزی مؤثرتر هستند، دتکتور های فوتوالکتریک برای آگاه کردن مردم از منابع دود بهتر هستند. به عنوان مثال، هنگامی که یک سیگار روشن در بالشتک مبل می افتد، آتش سوزان می تواند خانه را با گازهای خطرناک حتی قبل از شروع آتش پر کند. در حالی که دتکتور یونیزاسیون ممکن است به موقع به مردم هشدار ندهد، یک دتکتور فوتوالکتریک دود را تشخیص می دهد.
کدام نوع برای خانه شما بهتر است؟
هر دو نوع دتکتور برای تشخیص آتش‌سوزی خانه‌ها طراحی شده‌اند، اما همانطور که در بالا ذکر شد، فناوری متفاوت به هر نوع اجازه می‌دهد بسته به منشأ آتش‌سوزی، هشدارهای اولیه را ارائه دهد. با این حال، هیچ راهی برای دانستن اینکه در برابر کدام نوع آتش به محافظت بیشتری نیاز دارید، وجود ندارد. به همین دلیل، NFPA پیشنهاد می کند که صاحبان خانه با داشتن هر دو نوع دتکتور در خانه تا حد امکان ایمن بمانند.
اگر نمی دانید که کدام نوع دتکتور دود در خانه خود دارید، اکنون وقت آن است که بررسی کنید. می توانید این کار را با پایین آوردن زنگ هشدار دود و نگاه کردن به پشت برای “Photoelectric” یا “Ionization” یا نمادی با حرف “P” یا “I” در پشت انجام دهید. هنگامی که متوجه شدید کدام نوع را دارید، نوع دیگر را خریداری کرده و در کنار هر واحد نصب کنید. در صورت امکان، یکی دیگر از گزینه های عالی این است که دتکتور های دود فعلی خود را با دستگاه های ارتقا یافته دو حسگر جایگزین کنید، که هر دو فناوری یونیزاسیون و فوتوالکتریک را در یک واحد ترکیب می کنند.
دتکتور دود چگونه کار می کنند؟
آلارم‌های دود آتش‌سوزی را با سنجش ذرات ریز در هوا با استفاده از چند نوع فناوری مختلف شناسایی می‌کنند. هنگامی که آنها آن ذرات را بالاتر از یک سطح مشخص تشخیص دادند، زنگ هشدار را به صدا در می آورند تا شما و خانواده تان بتوانید به محل امن بروید و با 125 تماس بگیرید.
هشدارهای دود جان انسان ها را نجات می دهد. با توجه به انجمن ملی حفاظت از آتش (NFPA)، داشتن هشدار دود در خانه شما خطر مرگ در آتش را تا 55٪ کاهش می دهد.
اما هشدارهای دود در وهله اول چگونه کار می کنند؟
آلارم دود ذرات موجود در هوا را تشخیص می دهد. آنها معمولاً این کار را با استفاده از دو نوع فناوری تشخیص انجام می دهند.
اول، دتکتورهای یونیزاسیون وجود دارد. اینها از مقدار کمی از مواد رادیواکتیو محافظت شده استفاده می کنند که مولکول های هوا را بین دو صفحه فلزی بار الکتریکی یا یونیزه می کند. این جریان الکتریکی کوچکی را تولید می کند که از یک صفحه به صفحه دیگر در هوا جریان می یابد. وقتی ذرات وارد محفظه می شوند، یون ها را جذب کرده و آنها را با خود می برند و جریان را کاهش می دهند. هنگامی که تعداد ذرات وارد شده به محفظه به اندازه ای باشد که آن جریان را کمتر از مقدار مشخصی کاهش دهد، دستگاه آن ذرات را به عنوان دود ثبت می کند و زنگ هشدار به صدا در می آید. (و در مورد آن ماده رادیواکتیو؟ بیشتر تشعشعات آن در داخل دستگاه مسدود می شود، و حتی در آن زمان، سطوح تشعشع در دستگاه بسیار کمتر از تشعشعات پس زمینه طبیعی است که ما هر روز در معرض آن قرار می گیریم.)
نوع دیگری از فناوری تشخیص متداول استفاده شده فوتوالکتریک نام دارد. این فناوری با تشخیص نوری که از ذرات یک پرتو نور در داخل محفظه حسگر منعکس می شود، کار می کند. هنگامی که هیچ ذره ای در محفظه حسگر وجود ندارد، نور پرتو به آشکارساز نور برخورد نمی کند، که نشان می دهد همه چیز شفاف است. هنگامی که ذرات وجود دارند و میزان نور ثبت شده توسط آشکارساز نور به حد آستانه مشخصی می رسد، زنگ هشدار به صدا در می آید.
هر دو نوع دتکتور می‌توانند آتش‌های «شعله‌ور» کند سوز یا آتش‌های «شعله‌ور» تند سوز را تشخیص دهند، اما هر فناوری نقاط قوت خاص خود را دارد. آلارم های مبتنی بر یونیزاسیون تمایل دارند ذرات ریز دوده سیاه را از آتش های شعله ور سریعتر تشخیص دهند، زیرا آنها به تعداد بیشتری تولید می شوند و جریان بیشتری را از بین صفحات می گیرند. دتکتورهای فوتوالکتریک نسبت به ذراتی که از نظر اندازه بزرگتر و سفید یا روشن هستند، حساس تر هستند و بنابراین بازتاب بیشتری دارند، مانند ذرات متصاعد شده از آتش سوزی.
NFPA توصیه می کند که مردم هر دو واحد یونیزاسیون و فوتوالکتریک را در خانه خود داشته باشند. و آلارم‌های دو سنسور که هر دو فناوری را با هم ترکیب می‌کنند نیز در دسترس هستند.
به همان اندازه که هشدارهای دود برای محافظت از خانواده و دارایی شما مهم هستند، اغلب اوقات می توانند آزاردهنده باشند. آلارم دود در نزدیکی آشپزخانه می تواند ذرات غذا را در حین پختن تشخیص دهد، حتی اگر آن را نسوزانید. گاهی اوقات چیزی به سادگی روشن کردن توستر می تواند آنها را خاموش کند.
به همان اندازه که هشدارهای دود برای محافظت از خانواده و دارایی شما مهم هستند، اغلب اوقات می توانند آزاردهنده باشند. آلارم دود در نزدیکی آشپزخانه می تواند ذرات غذا را در حین پختن تشخیص دهد، حتی اگر آن را نسوزانید. گاهی اوقات چیزی به سادگی روشن کردن توستر می تواند آنها را خاموش کند.
بنابراین، مانند بسیاری از اقدامات ایمنی، دتکتور های دود دارای یک کلید هستند. آنها را می توان به اندازه کافی حساس کرد تا تقریباً هر دودی را تشخیص دهد. اما اگر این کار را انجام می دادند، دودی را که نمی خواهید تشخیص دهند (مانند غذای پخته شده) و حتی چیزهای دیگری مانند گرد و غبار را تشخیص می دادند. آشکارسازهای با حساسیت کمتر هشدارهای مزاحم کمتری خواهند داشت، اما در یک آتش سوزی واقعی، ممکن است به موقع خاموش نشوند تا جان یا اموال را نجات دهند. یا ممکن است اصلا سیگنالی ندهند.
محققان در حال توسعه آزمایش‌ها و استانداردهای جدیدی هستند تا آلارم‌های دود را در تشخیص بهتر انواع دودی که می‌خواهیم تشخیص دهند و نه انواعی که ما نمی‌خواهیم، ایجاد کنند، بنابراین هرگز وسوسه نمی‌شویم که آلارم‌ها را غیرفعال کنیم و خود را در معرض خطر قرار دهیم. در نتیجه، نسل بعدی آشکارسازهای دود وعده کاهش تعداد آلارم‌های مزاحم را می‌دهد و در عین حال آتش‌سوزی‌های واقعی را سریعتر اعلام می‌کنند. و با آتش، زمان همه چیز برای نجات جان و مال است.